Άρτεμις IV
α παιδικά σου χείλια περιβάλλουν
τέλειες συλλαβές·
σχηματίζουν λέξεις
που δεν ήξερα πως είχες.
Ωχρό το πρόσωπό σου
λεπτό όπως ο θάνατος,
ονειρεύεται· μήτρα
γεμάτη αρχέτυπα, νεράιδες
και τέρατα που
θ’ αγωνιστώ να διώξω.
Είσαι μια τέλεια πορσελάνη,
ασπροκόκκινη,
με τέλεια συμμετρία
όμως τρωτή· πίσω από τα
ήρεμα, υπναλέα βλέφαρά σου
κρατάς ολόκληρη
του κόσμου την αρχέγονη μαγεία.
Μετάφραση: Κ. Μ. Μελέγκογλου
|